Zawód stary, ale jary! W Meksyku są wszędzie – w dużych miastach i małych miasteczkach, najczęściej przy głównych placach i deptakach. Ich obecność najpierw turystów rozśmiesza, potem zastanawia, a w końcu nawet… zawstydza!
W Meksyku buty traktuje się zupełnie inaczej. Tam się o nie dba i się je szanuje, mimo iż nie ściąga się ich wchodząc do domu. Dlatego Meksykanie lubią chwalić się czystymi butami. Nawet jeśli są biedni i chodzą w starych, zaniedbanych ubraniach to zawsze mają czyste buty. Skąd wzięło się tam takie przywiązanie do ich schludnego wyglądu? W Meksyku już od 6. roku życia istnieje obowiązek noszenia mundurków szkolnych, a wraz z nimi – czarnych butów. Dlatego każda meksykańska „Matka Polka” uczy swoje dzieci dbania o buty już od najmłodszych lat.
Co więcej, w Meksyku przyjemność pucowania butów wcale nie jest droga – półbuty można wyczyścić już za 20 pesos (odpowiednik 4 PLN). Natomiast dodatkowa usługa (np. woskowanie) lub czyszczenie kozaków zwiększy koszt jedynie o 5-10 pesos.
Wdzięczna nazwa pucybuta w Meksyku (bolero) wbrew pozorom nie ma nic wspólnego z muzyką. Pochodzi ona od używanego w Meksyku czasownika bolear, oznaczającego polerowanie butów. Sam zawód pucybuta jest szanowany i doceniany, a wykonywanie usługi daje klientom chwile wytchnienia, podobnie jak kobietom wizyta u fryzjera.
Mały, przenośny straganik z zadaszeniem, wyglądem przypominający tron, a czasem nawet lektykę, ma za zadanie chronić klienta przed deszczem, ale też przed gorącym, podzwrotnikowym słońcem. Niecierpliwi podczas czyszczenia butów mogą posłuchać radia lub obejrzeć telenowelę na przenośnym telewizorku, poczytać gazetę lub pomodlić się wzdychając do wszechobecnej Matki Bożej z Guadalupe, której wizerunku nie zabraknie nawet u pucybuta!
Czyszczenie butów jest złożonym procesem. Najpierw pucybut zawija nogawki klienta i zakłada mu plastikowe ochronki na skarpetki. Następnie czyści buty i nakłada odpowiednią pastę. Na sam koniec poleruje buty na błysk, ściąga ochronki i odwija nogawki spodni. Gotowe!
Zapisz
